May 26, 2011

suka tapi sangat terkilan....huhuhu.....





huhuhu...lamanya rasa tak kuaq tengok wayang dengan mr teletubbie...semalam kuaq jugak la p tengok ceghita lanun...hahaha....lepas tu mula la pakat dok susun tengok kat coming soon..punyala banyak movie....hahah....dalam hati aku..sudikah lagi dia nak kuaq dengan aku lepas2 ni...? akan dia kuaq dengan aku lagi kah nonton wayang...?huhu....ntah kenapa soalan tu lak yang dok bermain2 di pikiran aku....adoii laaa...

tu lah..ni gara2 mulut dia...aku nyaris2 jer sebenarnya nak kona kuaq balik ke jalan balik umah tau...sebab dalam hati walaupun happy tetiba ada sedikit sentap...tapi awat mulut aku tak jawab...kenapa hati saja yang jawab...???huhuhu....ada masa untuk kami berbual2...tapi awat aku tak bukak mulut...?dah balik...dok atas sejadah..baru dok tanya soalan2 yang bermain2 di pikiran....apa daaaaa....depan mr teletubbie awat aku tak tanya....huhuhu....awat nie...????!!!///geram pun ada...rasa cam dah berani, cam dah bersedia ...sebab aku dah kata kalau dia bukak ja sikit topik, aku akan perpanjangkan...tapi tak jugak....PENAKUTTT...!!!...itulah sebenarnya aku...!!!!menyesal pun tak gunaa...!!!

yang aku hangin sebenaqnya....al kisahnya..semalam masa kuaq dengan mr teletubbie, aku memang happy la..walaupun aku tengok muka dia cam ada masalah, cam kusam jer...nak tanya..tapi seperti biasa..semuanya di dalam kerongkong ja...tak terkuaq pun...adoi laa...teruk betoi la budak nama zuriati zulmi ni....penakut tak kena gaya...ceghitanya...masa dok pusing2 kat tempat parking tu, tetiba....tepon aku berbunyi...mesej sebenarnya tapi si mr teletubbie ni tetiba dia leh kata...angkat la tepon tu, boifren dah tepon.....huh!!! berderau darah aku...sebab selama ini, dia tak penah kisah sangat bunyi fon aku tu...dah tu, lagipun itu mesej sebab tu aku wat derk....dan dengan hati yang agak terhiris, terguris luka...aku pun jawab..banyak la boipren....tu jer yang aku mampu jawab...tapi dalam hati memang aku menyumpah jugak la...."boipren kejadahnya....saya kuaq dengan laki, selama ini dengan awak sorang ja pun....kalau aku ada boipren idaknyer saya spend most of my time dalam 10 bulan dengan awak tau...awak saja tau, ke sana ke mari, tengok wayang, makan...hampir keseluruhan masa saya dengan awak, tak der awak saya tak p mana2 pun tau....huhuhuhu..."..lepas tu...aku cam cool la balik sebab aku tak mau spoiled my mood...sebab kalau aku spoiled sat lagi konpem terbayang kat muka aku nie...huhuhu....

lepas tu...aku enjoy jer la, layan ceghita lanun, gelak pulun ...hahahaha...sebab nak hilangkan sikit rasa sedih di hati tu....huhuhu....aduhai mr teletubbie...jangan la wat telahan cam gitu....saya seorang yang setia pada yang satu...kalau saya dah ada boipren, dah ada kekasih hati...tidaknya saya kuar dengan awak lagii....apatah lagi most of the time..saya spend dengan awak tau....huhuhu....kalau pun awak cam tak terbuka hati untuk saya, tapi jangan la wat tekaan begitu....huhu...kalau ada boipren, rasanya tak der pompuan yang akan kuar dengan lelaki lain lagi...kalau kuar pun..mungkin minum2 di kantin upis ja la kott...huhu...ataupun sekadar minum atau makan...tak mungkin la macam saya ni...semua masa saya biasanya dengan awak....tak tau la kalau awak ada jumpa pompuan yang macam gitu....tapi bukan saya laa...huhuhu....adehhh...awak....sebenarnya saya sangat kecik atiii....ati saya sensitip kalau bab hati ni ....mr teletubbie...takkan lah awak tak leh nampak...saya sangat suka awakk....huhuhu....haruskah aku ungkapkan...haruskah aku menangis untuk menyatakan yang sesungguhnya...kaulah segalanya untuk ku....huhu...

kalau awak ada makwe, takkan la awak nak kuar dengan orang lain lagi....huhu..tapi tak tau la kalau makwe awak tak kisah...kalau saya, ssaya kisah, lagi2 kalau pompuan tu yang ada hati kat awak jugak...hahaha....tapi saya tak QC...asalkan awak bgtau secara terus terang jaa...no sembunyi2...huhuhu....(saya promote diri ni)...hahaha...adoila awak....terkilan sungguh hati saya ini....wahai mr teletubbie...tolonglah....

Ya Allah..hanya padaMu aku berserahhh.....



May 23, 2011

kisah malu tujuh keturunan.....hikhikhik...

kalau mahsuri sumpahannya tujuh keturunan, aku pulak malu tujuh keturunan weiii....adoilaa...kisah ini berlaku pada malam jumaat 19 mei lepas....sorry lambat nak masuk entry ni sebabnya..dok pikiaq..nak masukkan atau tidak...sebab kisah ni memang la memalukan aku sangat2...hikhikhik....tapi...boleh dijadikan pengajaran dan peringatan untuk aku dan kengkawan jugak kan....hehehe...

dengan semangat yang masih bersisa la orang kata, aku ajak mr teletubbie ku yang comei tu p makan...sebenaqnya dah dua malam aku dok teringin nak makan seafood... bila ku suarakan kepada mr teletubbie, tetiba dia pun bagi cadangan ke sana, ke sini, ke sinun...n seperti yang dijanjikan aku belanja laaa...hehehe....so...last2 citer banyak...kami amik keputusan p seafood jalan aloq...haaa...sampai sana...pusing2 kami pun singgah la satu kedaiii...kasi order baik punya....hahaha...udang butter, ketam, ikan pari, nasik dan ayaq...sembang2...lepas tu makan pun sampai...apa lagi...belasah laaa....hahaha..seperti biasa kantung ku kecikk...nafsu selera besaq...last2 mr teletubbbie jugak yang habiskan ketam...tapi ikan dia dah tak leh p dah...alahai..comei sunggoh mr teletubbie...tapi i'm sorry dear....my stomach belum expand lagi...huhu..dah banyak kali ku cuba nak expand..masih belum berdaya lagi....but i really love to see u eattt....so cute...hikhikhik...

okayy...dah habis makan...now...tiba la part nak bayaq....dengan konfiden aku pun seluk beg duit apabila aunty tu kira2, RM131.50. bila aku bukak beg duit merah aku....Ya Allahh...jangan wat aku gabra..jangan wat aku gelabah...jangan wat aku cuakkk....adoila...ada RM112 ....bukak beg kecik, ada la dalam lima ka enam ringgit kot....mr teletubbie ku dah gelabah jugak...cukup tak...dia lak tak sempat bawak kuaq duit..sebab aku kan janji nak belanja...so...tak salah kan dia jugak la...dia ada dalam berapa hengget ja...dan ternyatanya setelah ditotal duit kamii....konpem dah kami kena basuh pinggan kat kedai tu dahhh...mampussss....masa tu jam dah kui 12...setahu aku ATM dah tak function...huhu..masa tu teruih aku tekan number tepon jumi sebab aku tau jumi konpem keje petang dan tunggu masa nak balik punya....tapi si montel tak jawab tepon...banyak kali lak tu aku tepon...mampuih dahhh....

last2 mr teletubbie ku kata, nak jalan p amik duit...aku pun bagi kad, dia tak mo lak...so..dia pun p laa..dan aku keep on calling jumi..tak jawab...aku dah gelabah lagi..sebab..bateri tepon pun lak dah low...mampuss...dalam mr teletubbie tu dok p amik duit...aku sorang2 kat kedai makan tu....aku risau sebab agak lama teletubbie p ni....huhu..mana dia p..bank kat mana..keta pun dia tak amik..aku lagi risau nie...lama tu baru jumi jawab tepon...rupanya dia dah kat umah...dah tidoq...adehh..so..so..so..sorry sangat2....aku perlukan pertolongan sesangat....dia kata ada ATM yang leh operate lagi....lama tu aku mesej teletubbie, dia kata tak leh kuaq duit...aku dah gelabah....aku call balik jumi dan jumi kata tak pa dia mintak tolong rubern antaqkan bekalan sumber....sebabnya dia dah tak larat nak kuaq..sebab dah pening kepala dan sebagainya...adoilaaa.....dok sat tu...teletubbie antaq mesej yang membuatkan aku tarik nafas legaa....walaupun dok ketaq lutut lagi ni sebab mr teletubbie tak lik mai lagi...dia kata dah beres...duit dah kuaq....syukur sangat2....aku pun tepon balik kat rubern...kata tak yah mai la...dah setle...hehehehe.....

tapi malam tu....malam jumaat, ketam punya pasai....ya Allah...nak kata malu, memang malu gila sangat2 aku tak tau tahap apa...tak penah dalam sejarah wei..aku p makan bawak duit tak cukup...sebenaqnya aku konfiden duit banyak dalam beg duit sebabnya....aku ada bawak kuaq duit sebelum tu...banyak jugak dalam RM300 kalau tak silap aku...tapi aku lupa aku dah guna...tapi takkan la kalau guna pun takkan la tinggai banyak tu ja kan....memang ketaq baguih punya...dan malu laaa...sebabnya....aku janji nak belanja orang....dah la orang yang special lak tu...dah la lama tak kuaq dengan teletubbie...sekali bila kuaq....jadi lagu ni pulak dahhh....MALUUUUUUUUUU...tujuh keturunan weiii...dah la kesian teletubbie..berpeluh bejalan cari bank nak kuaq duitt....bila dah jalan kuaq dari parking tu...dok pusing2 kat bukit bintang, dia tunjuk kat aku mana tempat dia p cari duit....Ya Allah...masa tu rasa nak jatuh ayaq mata aku weiii....rasa bersalah bergolak di dalam dada ni weiii.....jauh tuuu.....lepas tu dari satu bank ke satu bank dia p try jolok kad....huhuhu...memang nak nangis dah aku masa tuuu...tak tau nak kata apa dah weiii....aku menyusahkan orang lak....padahai aku yang nak belanja...patutnya bukan menyusahkan orang...memudahkan orang la kan...apatah lagi orang yang aku suka....huhuhu....adoilaaa.....apa pun...terima kasih banyak2 sebab tak sentap dengan aku kan.....tak tau la kalau dalam ati dia kata apa...tapi aku memang sorry sangat2..gelak pun gelak la tapi sampai la aku rasa malu...dan rasa bersalah tu tetap ada...kesian dia....penat dia jalan kaki tu weiii....huhu....anyway, thanx sebab jadi superman, penyelamat jugak la kan....

harap2 teletubbie tak la serik nak kuaq dnegan aku lagi...dan untuk diri aku sendiri...se belum kuar, tak kira la nak belanja ka tak belanja ka...tengok dalam beg duit ada duit atau tidak...cukup atau tidak..banyak atau tidakkk....adoi laa..pengajaran yang amat berguna dan kenangan yang tak mungkin aku lupa..p makan tak cukup duit...gilosssss.....


May 15, 2011

i'm sorry awak.....

di mana nak mula pun tak tau...tapi sejak beberapa menjak ini, hati saya sangat sedih...saya rasa tidak happy, seperti ada yang kurang dan tidak kena dalam hidup saya...ermm...sebab awak....huhu....mr teletubbie...huhuhu....

sejak dua menjak, saya merasakan kita cam dah renggang ja..saya tak tau step mana yang salah...tetiba jer...awak tarik keistimewaan yang saya ada...iaitu mengejutkan awak setiap pagi...ntah kenapa...saya tak lagi diperlukan sebagai alarm clock awak..mulai dari saat itu, pagi saya tidak begitu indah...selalunya saya akan dengar suara awak pagi2..itu lah jadi bekalan semangat saya untuk masuk upis yang serabutkan otak saya...tapi kenapa saya tidak lagi diberikan tugas mengejutkan awak waktu pagi...??huhuhu...boleh awak bagi balik saya tugas itu...???

awak...awak tau, sejak tujuh tahun saya berkhidmat dengan bernama, awaklah lelaki pertama yang berani ajak saya kuar minum, tengok wayang, p sana p sini......???mesti awak tak tau..atau pun awak tak percaya kan....tapi itulah yang betulnya...memang ada...tapi awak adalah lelaki bujang yang pertama....dan itu yang membuatkan awak sangat istimewa di hati saya....huhuhu....layanan awak wat saya sangat selesa, tidak rasa terbeban, malah saya enjoy every moment saya dengan awak....awak penah tanya saya setiap kali kita jumpa, saya nampak happy....memang sangat happy...saya sentiasa nantikan masa2 untuk saya kuar dengan awak...

awak jangan tak tau..dulu...saya tunggu malam, baru saya balik umah dengan alasan nak elak jem...tapi sejak saya kenal dengan awak...saya sanggup redah jem...asalkan nanti bila awak ajak saya kuar makan...saya dah ada kat umah, untuk mandi dan siap sesimple mungkin untuk makan dengan awak....mr teletubbie....awak tau tak...saya suka tengok awak makan....sangat comel dan bersungguh....hikhikhik....sekarang ni saya sangat rindukan awak..rindukan usikan awak, rindukan suara pagi2 awak....rindu nak tengok awak makan...

saya tak tau kenapa kita leh jadi renggang...?awak takut dengan saya ker...?sorry la..kalau saya dah wat awak takut dengan perasaan saya...tapi saya tak leh nak elak la awak...saya dah cuba lawan...mr teletubbie...masa awak mula2 tengok blog saya tu...saya memang terkesima masa awak wat status Oh mai God...saya memang termalu gila awak tau...bila awak tanya saya wanna talk about it...bukan saya tak mau...dan bukan bermakna saya tak serius....tapi saya malu sangat2...saya terlupa yang dalam blog saya...banyak tercatat kisah saya coretkan tentang awak...bila awak dapat tau...saya jadi sangat malu...dan saya rasa sangat bodoh....huhuhu...tapi saya dah terbagi tengok...saya akur saja keputusan awak lepas tu nanti....syukur kerana awak masih dekat dengan saya....tapi saya tak tau kenapa sejak akhir2 ini, awak jauh sangat dari saya...kadang2 saya rasa macam awak saja nak lari diri dari saya....sorry la kalau saya salah anggap tapi ya la..selalunya awak akan mesej saya kalau saya senyap jer....dah tu..dah lama kita tak lunch sama2...dulu kalau keje petang, kita akan makan sama2 lunch..dan kadang2 makan malam....huhuhu...saya rindu saat itu la awak...awak tak rindu ker...huhuhuhu....apa punya soalan daaaa....

apakah sebab saya tidak tawarkan bantuan pada awak dengan lebih awal...?huhuh..bukan saya tidak mahu bantu, tapi ketika itu saya juga masih belum pasti..takut nanti saya tak dapat tunai janji bila tiba masanya aja....saya masa tu cuba sedaya upaya saya..untuk membantu awak tau...jangan tanya macam mana saya nak bantu awak tu.....adalah caranya....huhuhu....tapi bila saya tawarkan pertolongan, awak tolak, kecik jugak ati saya...saya balik malam tu, menangis ..jatuh air mata saya masa awak tak amik sampul tu....huhuhu....tapi ya la..siapa saya nak paksa awak kan...huhuhu....saya tahu awak sangat sulit nak setlekan masalah masa tu...tapi bila awak kata dah setle...saya terlambat....lagi la saya rasa sedih...sebab itu ke awak jauhkan diri dari saya..??...huhuhu....sekarang ini, saya sangat sunyi...awak selalunya bz dengan keja...dan kurang beri perhatian pada saya lagi....huhu...sedih saya..ke awak sengaja nak larikan diri dari saya...??huhuhu.....saya merasakan masa kita kuar pun, awak cam tak dak mood ja...kenapa ya...?awak ada masalah ka...?awak tak suka kuar dengan saya ka...?awak tau...soalan2 tu semua ada dalam tekak saya ni...tapi saya tak berani nak tanya....huhuhu.....saya pun tak tau kenapa....awak jangan ingat saya tak perihatin...tapi saya tak berani nak tanya....bodohkan saya nie...huhuhu...lagipun awak nampak sangat serius....takut saya....huhuhu.....

masa saya kat obersea, memang saya nak sangat chat dan tepon awak dari istanbul tu...tapi bila saya mesej awak tak balas...saya cam kecik ati...saya mogok sendiri...bila nak chat...saya tengok jam, dah waktu tidoq di malaysia...sedangkan saya di istanbul masih bertungkus lumus....awak tau masa saya kat sana...setiap saat saya berharap awak ada dengan saya...huhuhu....tak penah pun lupa...tidoq pun ingat awak...nasib saya tak mengingau...kalau tak, malu aihhh....awak...saya tidak tau apa lagi nak rasa..

cuma saya tak sanggup kalau kita renggang begini...saya rasa amat tersiksa...bila dengan awak..saya lupa segala penat lelah, saya lupa segala masalah...rasa cam saya tak dak masalah pun...huhu....saya tak cakap banyak bukan saya ni tak ramah...tapi saya selalu smpan apa yang saya nak sembang dalam anak tekak...say atak tau kenapa...saya selalu nak jer bgtau awak..saya sangat suka awak....tapi...ntahla awak...saya sangat takut...

saya merasakan diri saya tidaklah seistimewa orang lain mungkin...tapi saya tau saya sangat comell...hikhikhik....puji diri sendiri...saya tidak pernah tanya awak ciri2 gadis idaman awak kan....tapi saya rasa perkara pertama mesti awak nak cari orang satu negeri kan...?di situ saya sudah tewas kot....huhu..tapi kan awak...tak salah kan kalau coba dengan orang semenanjung....orang semenanjung pun baik2 jugak kan....1malaysia lagi kan..huhu..ntahla awak...saya tidak tau apa yang harus saya lakukan....sekrang ni saya selalu mesej awak...dan tegur awak kat fb...ada nasib baik awak balas..nasib tak baik awak tak balas....atau terus ja offline...sorry kalau saya mengganggu awak atau saya agresif dok gtau awak saya rindu awak...nak tau, kalau awak tak balas mesej tu, saya sedih tau...otomatik ayaq mata pun kuaq....adehhh...sayu ja rasa hati ini....ntahla awak...saya rasa serabut sebenarnya dengan perasaan saya sendiri....tu la...sapa suruh saya jatuh hati kat awak kan....huhu.....terukla saya nie.....huhu...sorry la awak..saya tak dapat nak elak...

kalau saya kata rindu, itu pun baru semalam ja kan, memang kat hujung ayat saya mesti wat gelak...tapi apa yang saya maksudkan...adalah ikhlas betulnya....saya tak mo wat awak takut dan saya nak elak dari rasa malu....kalau awak nak tau, masa antar mesej macam tu, sejuk kaki tangan saya tau...tak tau la kalau saya betul2 cakap depan awak...saya pengsan 10 hari kot....huhuhu....

saya memang perigi cari timba...sebab hati saya sudah jatuh kat awak....huhuhu...saya dah elak la awak..saya cuba tutup pintu hati saya...tapi awak terlalu istimewa...bagi saya Allah temukan saya dnegan awak...dan saya anggap itu anugerah dari Allah untuk saya....ingin saya sentiasa ada dengan awak...tapi bukan bermakna saya nak jadi queen control...tapi maksud saya, saya ingin ada dalam hati awak...seperti mana awak bertakhta di hati saya....adehhh..menakutkan ja ayat ni...jiwang nak mampuih....lawak2 la jugak..tapi memang betoi la awak....itu doa saya pada Allah sentiasa.....huhuhu....adoilaa....susah betoi bila saya dah suka orang...huhuhu....

awak...kalau pun awak tak suka saya, awak sudilah jadi kawan saya...jangan biarkan saya sorang2....saya sunyi sangat tanpa mesej awak...tanpa chat awak....tanpa kuaq makan tengok wayang dengan awak...kalau awak tak der....saya akan duduk ja kat umah cam dulu la...nak kuaq pun malas....huhuhu....apatah lagi nak p tengok wayang...p uptown, downtown dan sebagainya...dengan awak saya p jugak tempat2 tu...hehehehe...jakun kan saya..bukan anti sosial..tapi tak dak orang bawak pun....huhuhu...

apa pun, awak telah memberi saya memori yang sangat indah....saya cuma berharap kalau2 awak terbuka hati untuk saya...saya tidak cantik mana, comel ja ada, saya tidaklah cam bidadari tapi saya comel la jugak...nak kata baik sangat tu tidak la, tapi baik la jugak....saya tak kaya sangat, tapi bolehla kalau nak share2 kalau di saat kita sama2 kering kontang....saya takla hebat mana, tapi bolehla kadang2 saya diberi jugak tugas di luar negara...tapi ....saya ada perasaan yang sangat tulus untuk awak....saya boleh bagi kesetiaan dan keikhlasan yang setiap orang dambakan dalam satu perhubungan....insyaallah....itu kemampuan saya...kalau selebihnya...saya berserah kepada Allah saja....kalau sudi bagilah saya peluang.....huhuhu....awak...maafkan saya kerana terjatuh hati kat awak.....perasaan cam gitu bukan kita leh duga bila ianya akan muncul...dalam diam2...dalam saya dok elak...dalam saya dok lawan....akhirnya saya tewas....sebab bagi saya...awak istimewa.....huhuhu.....maafkan saya awak....maafkan saya...i'm sorry i fall in love with u....huhuhu.....


May 10, 2011

trip to turki......in brief

lama tak coret carut dan sebagainya di sini kan....huhu..yang ada pun aku dah padam....tak mo sedih2 sangat la...coz i wanna be happy...whatever it is...hahaha....nak stori trip turki la apa lagi...tapi sebelum tu....

sebenarnya hampir saja ringan mulut aku nak tanya teletubbie aku tu untuk dapatkan penjelasan semuanya sebelum aku ke turki tapi tak mampu nak ku ungkapkan semuanya walaupun dalam hati meronta2 untuk aku menyatakan yang 'saya suka sangat kat awak'..tapi apa kan daya...aku tidak ada kekuatan dan keberanian itu..ntah kenapa...huhu....dah la aku merasakan keistimewaan aku dah ditarik balik...ya la...bagi aku mengejutkan teletubbie di pagi hari adalah satu yang istimewa wat diri aku sebab pagi2 lagi aku dah dnegar suara dia...huhu...nak ditanya tidak tertanya...hanya bertanya2 sendiri jer laaa....perubahan yang berlaku membuatkan jiwa ku sesak tapi aku memikirkan aku perlu membawa diri dan bertenang seketika....tapi malam yang kami makan lewat tu...rasa nak jer aku peluk dan cakap aku suka kat dia..tapi...uish...ada batas...kot sat lagi kena penampaq...saja ja kan....bukan bantal peluk nak peluk2....adehhh....tapi aku kuatkan juga keberanian aku untuk ungkapkan yang i'm gonna miss u...masa sebelum aku tutup tepon sebelum berangkat ke turki....huhu...sedih aku masa sebelum naik flight aku tak dapat dengar suara terakhir dia baca berita sebab signal radio dah tak dak ..sebab dah dekat sangat dengan kapal terbang....titis jugak air mata ku sebab geram...hahaha

apa2 pun...trip ke turki adalah satu tanggungjawab dan kepercayaan besaq yang KP aku bagi dan tak boleh sekali2 aku mensia2 kan peluang yang ada....walaupun dalam hati aku ini penuh keserabutan life aku..tapi aku tetap akan buat sehabis baik...bukan untuk diri aku tapi untuk syarikat tempat aku bekerja jugak...walaupun semangat ku agak luntur tanpa ucapan memberangsangkan dari sorang yang istimewa dalam hidup aku...tapi aku anggaplah sajalah...dia sentiasa mendoakan dan mengingati aku...huhu....

so..bermula pengembaraan ke istanbul turki.wowwww....amazing aku leh katakan sebab sangat kaya dnegan bangunan sejarah dan seni bina yang amat kukuh dan mengagumkan...serius..kalau dulu aku dapat wat architecture...memang one of the practical place aku nak p...turki.....cantik woooo....tapi...memang tak leh blah dengan makanan laa....larat hari2 aku nak telan kebab...adoi laaa...mana bleh...kalau dah perut melayu tu..memang nak nasik jugak, gulai ka sup ka..sambal belacan ka...apa ka...asalkan pedas ja...kalau tak...tawaq ja rasa...tapi apa nak wat, nak demand lebih2..belanja tinggi jugak sini....ada ka lunch sekali 30 hengget kalau convert duit malaysia.....fuhhh..hebat tue....first two days memang kami kumpulan media...jalan sakan la..sambil RTM wat shoot laa...kami tumpang sekaki masuk tv jugak...hahahaha....ala..sekali sekala nak glamer..bila lagi...hahahah....tapi tak mintak...abg kameraman tu yang shoot...hahaha...kami jalan2...kami shopping2...sebab lepas tu team bernama kerja dan terus balik...at least rtm ada xtra one day...hehehe....so...apa lagi membuat kerugian yang tidak terkira la kan...membeli belah sampai tak hengat yang aku ni bawak beg kecik jaa...

sempat p masjid biru...tercapai hajat aku nak solat dalam masjid biru...walaupun solat sunat tahitayul masjid jaa....kak ana kata..masjid tu salah sebuah masjid yang berkat juga jika berdoa dengan niat yang baik.....aku pun cuba memohon kepada Allah di situ....harap dimakbulkan doa aku itu...huhu....apa yang aku doakan...i just wanna be with teletubbie...tu jaa....aminnnn...Ya Allah....

tapi dalam kesibukan aku kerja, aku shopping, aku jenjalan...aku tak penah lupakan teletubbie...kadang2 aku terpikiaq jugak...dia ingat aku ka tak...huhuhu....susah nak duga hati dan perasaan orang kan.....hanya pada Allah aku berserah...dan ku utuskan rindu aku itu...tak tau sampai ka tidak...huhu..hanya beberapa hari ja aku dapat chat dengan teletubbie tapi lepas tu...jadual ku sudah tak menentu...sedaq2 di mesia timenya sudah dua pagi..sedangkan kami baru habis keja...time tu kul 8 malam di istanbul....

apa yang aku leh katakan, pengalaman membuat liputan orang besar wanita pertama....uishh...amat menakutkan dan mengerikan tapi menyeronokkan sebab aku dapat team RTM yang best...yang sekepala...so..tidak lah teruk sangat....sekruang2nya kami di landasan yang sama....kalau lah dia yang kaki ampu..habislah aku kan..nasib la kami jenis yang memberikan kerja yang terbaik..so we try a very best....supaya tak malukan diri, syarikat tempat bekerja...dan tidak menghilangkan kepercayaan bos pada kami...

cuma ada slek juga satu hari bila....satu hari..kul 4 pagi time turki, staff upis aku dari kl call...dan bagi arahan yang disampai kan oleh bos melalui dia...sakit tak ati...?memang terasa gila a ku masa tu....kul empat pagi...lu spoiled my mood...apa salahnya kalau bos tu cakap sendiri dengan aku....??aku tau ko tak suka aku...jaki dengan aku tapi kalau bab keja tolonglah profesional...dari aku rasa nak beli something for u...kensel terus.....orang kata bagi jer supaya dia insaf..tapi no...aku tau..kalau aku bagi pun...dia mesti kata aku nak bodek dia...dari aku buang duit bagi dia...baik aku bagi orang lain.....lantakkk...so...dia pun leh wat kat aku kan.....semua orang dapat ikan terubuk masin from sarawak...tapi aku sorang ja tak dapat kan...orang yang baru balik dari sarawak sama2 pun leh dapat tapi aku tak dapat...???so....apa aku nak rasa for that...?kalau aku tak beli apa2 pun dia tak leh terasa kan...dia leh bagi orang2 di sekeliling aku souviner tapi kat aku tak bagi....apa lagi yang aku nak rasa....come on la....lantak la..yang penting aku dah buat apa yang dikehendaki...sehabis baik..kalu nak mengata english aku kokak..memang aku akui sangat kokak...tapi aku tak la bagi orang info dan suruh orang tolong karangkan kan...dan masuk dalam sistem....huhuhu..uishh..tak baik mengumpat...tapi tu la kalau dah geram....alangkah senangnya kalau aku leh meluahkan perasaan aku pada orang yang aku suka macam ni jugak....huhuhu.....adehh...

makin lama makin aku pendam makin berat dan sebak di dada....teringat aku pada pesan kawan aku..jangan sampai terlepas dari genggaman...huhuhu....hilang keistimewaan mengejutkan dia tu...aku dah rasa tak sedap hati....jadi makanya...sila silah beranikan diri...apa pun jawapannya..kena sedia terima tu saja....dan ingat....mak dah bagi warning sebelum p turki hari tu....adeh..ingatkan benda tu hanya sampai kat adik ja...rupanya mak dah tau....adehhh.....mula kembali serabut aku dibuatnya....
Allah...berikan aku kekuatan.....